Linksvoor:
Rechtsvoor:
zaterdag 7 november 2015
Update
We zijn intussen alweer in november.
Het goede nieuws is dat de hoefwanden van de voorhoeven nu veel rechter op staan en dat de hele hoef hoger is geworden. De hoefwanden beginnen nu gelijk met de zool te komen. Nog steeds zijn ze niet langer dan de zool. Het enige dat ik doe is de voorkant afronden. Ik heb de binnenste hoefwand tot nu toe niet korter gemaakt, deze slijt zichzelf steeds af.
Logischerwijze zou de zool dus dikker moeten zijn geworden, de wanden zijn hoger en de zool staat nog steeds gelijk met de hoefwand. Het mooiste zou zijn om nog eens een foto te maken. Als ik in de gelegenheid ben zal ik dit doen.
Wel duidelijk is, dat de witte lijn nu veel smaller is en bij de teen sluit de hoefwand weer gewoon aan bij de zool. Op de zijkanten zit nog een scheiding tussen zool en hoefwand.
Vooral de laatste weken begint mijn merrie comfortabeler te lopen op harde ondergrond. Comfortabel in de zin dat ze haar voeten neerzet zonder er acht op te slaan. Dit deed ze ook toen ze op ijzers stond. Haar houding is verder ontspannen, ze zet haar benen niet voorzichtig neer. Ik ben altijd wat voorzichtig met het trekken van conclusies, maar het lijkt inderdaad beter te gaan.
Helaas is de basis van de straal weer ver ingesleten. Als de voeten te nat worden wordt het weefsel zacht en slijt het snel af. Mogelijk met 'hulp' van een gist of schimmel. De top van de staal is wel goed. Ik knip de losse stukjes af met een kniptang. Als ik aan de basis zit vindt ze het niet zo prettig, maar met lopen lijkt ze geen last te hebben van de straal.
Mogelijk heeft het ook met de eigenschappen van haar ras te maken. Nog maar een generatie of 5 geleden stond 90% van haar voorouders met de voeten in droog zand op een plek waar het eigenlijk nooit regent. In die 5 generaties zijn de hoeven vast niet zo ver geëvolueerd dat ze tegen ons klimaat zijn bestand.
Ik vrees dat de combinatie van haar voeten en ons klimaat blijft leiden tot het afslijten van de straal basis. Ze staat nu één keer buiten, ook als het regent en als het erg nat is zijn de hoeven dat ook. Er is meestal wel een deel van het land dat droog genoeg is, maar ik merk dat de paarden daar niet persé gaan staan.
Ik behandel de straal regelmatig met een schimmelwerend middel en met neemolie, ik hoop dat dit een beetje een vochtwerende werking heeft, maar ik stel me er maar niet teveel van voor. Ik denk dat we maar moeten leren leven met hoe de straal nu is. Zolang ze hier met lopen geen last van heeft is het misschien iets dat we maar moeten accepteren.
Het goede nieuws is dat de hoefwanden van de voorhoeven nu veel rechter op staan en dat de hele hoef hoger is geworden. De hoefwanden beginnen nu gelijk met de zool te komen. Nog steeds zijn ze niet langer dan de zool. Het enige dat ik doe is de voorkant afronden. Ik heb de binnenste hoefwand tot nu toe niet korter gemaakt, deze slijt zichzelf steeds af.
Logischerwijze zou de zool dus dikker moeten zijn geworden, de wanden zijn hoger en de zool staat nog steeds gelijk met de hoefwand. Het mooiste zou zijn om nog eens een foto te maken. Als ik in de gelegenheid ben zal ik dit doen.
Wel duidelijk is, dat de witte lijn nu veel smaller is en bij de teen sluit de hoefwand weer gewoon aan bij de zool. Op de zijkanten zit nog een scheiding tussen zool en hoefwand.
Vooral de laatste weken begint mijn merrie comfortabeler te lopen op harde ondergrond. Comfortabel in de zin dat ze haar voeten neerzet zonder er acht op te slaan. Dit deed ze ook toen ze op ijzers stond. Haar houding is verder ontspannen, ze zet haar benen niet voorzichtig neer. Ik ben altijd wat voorzichtig met het trekken van conclusies, maar het lijkt inderdaad beter te gaan.
Helaas is de basis van de straal weer ver ingesleten. Als de voeten te nat worden wordt het weefsel zacht en slijt het snel af. Mogelijk met 'hulp' van een gist of schimmel. De top van de staal is wel goed. Ik knip de losse stukjes af met een kniptang. Als ik aan de basis zit vindt ze het niet zo prettig, maar met lopen lijkt ze geen last te hebben van de straal.
Mogelijk heeft het ook met de eigenschappen van haar ras te maken. Nog maar een generatie of 5 geleden stond 90% van haar voorouders met de voeten in droog zand op een plek waar het eigenlijk nooit regent. In die 5 generaties zijn de hoeven vast niet zo ver geëvolueerd dat ze tegen ons klimaat zijn bestand.
Ik vrees dat de combinatie van haar voeten en ons klimaat blijft leiden tot het afslijten van de straal basis. Ze staat nu één keer buiten, ook als het regent en als het erg nat is zijn de hoeven dat ook. Er is meestal wel een deel van het land dat droog genoeg is, maar ik merk dat de paarden daar niet persé gaan staan.
Ik behandel de straal regelmatig met een schimmelwerend middel en met neemolie, ik hoop dat dit een beetje een vochtwerende werking heeft, maar ik stel me er maar niet teveel van voor. Ik denk dat we maar moeten leren leven met hoe de straal nu is. Zolang ze hier met lopen geen last van heeft is het misschien iets dat we maar moeten accepteren.
Abonneren op:
Posts (Atom)