1600 meter over hard (!) en de binnenhiel rechtsvoor II

Voordat we iets anders gingen doen, wilde ik vandaag eerst met mijn merrie gaan wandelen. Toen we het terrein af waren gingen de buren met 3 tractoren sterk bezig een boom om te halen. Terug langs die weg was dus geen optie. Ik besloot het fietspad weer te proberen met haar. Dit ging heel aardig, een beetje gevoelig, maar zeker niet slecht.

Omdat het zo goed ging hebben we daarna de weg door het dorp (vooral over ruwe klinkers) terug gelopen, tussen de huizen door. Hier en daar wat gras gegeten en even uitgepuft op het zachte. We hebben het hele rondje goed gelopen, alleen bij het laatste stuk merkte ik dat ze moe werd. En gevoeliger ging lopen. Het laatste stuk (over de inrit van grind en asfalt) heeft ze door de berm gelopen, wat prima ging.

Ik heb het op google maps even nagerekend, het harde stuk was bij elkaar 1600 meter! Best goed! Haar uitbundig beloond en een lekkere hap gegeven. Daarna nog even aangeschoven bij het hooi van haar buren. Tijdens het eten haar stralen gedaan.

Ik heb nog even naar de binnenhiel rechtsvoor gekeken, maar ik durfde er niet verder in te gaan.

Thuis had ik de behoefte om een overzicht te maken van foto's van de voet, ook omdat ik wilde weten of die hiel heel dicht onder het achterste uiteinde van het hoefbeen zit. Omdat de hiel toch nog wat vooruit geschoven is, wil ik niet het risico lopen per ongeluk in het corium van het hoefbeen te snijden.

Even een anatomisch plaatje (klik om te vergroten):














Dan de foto's van de afgelopen tijd van rechtsvoor op een rij, van oud naar nieuw (als je inzoomt op het beeldscherm kun je de foto's groter bekijken):

Het gaat om de hiel die je kunt ziet op de foto's onder het kopje 'Binnenkant'.

Het is met beide hielen op de bovenste foto's niet best, maar de hiel waar het om gaat komt er wel het minst goed vanaf.

LV op 12 december 2014

Je kan de hiel zelf ook niet meer zien. Helaas heb ik niet onder deze voet gekeken destijds, maar het moet er op zijn minst ongeveer zo hebben uitgezien als onder de linker:


Ik heb het hoefbeen uit de röntgenfoto geknipt en deze daarna onder een zo goed mogelijke hoek in een latere foto geplakt, zodat ik ongeveer een beeld had waar het hoefbeen moest zitten.

Ik heb na het nemen van de laatste (onderste) foto's de hakken nog iets lager gezet. De achterkant van het hoefbeen moet dus inderdaad op de plek zitten waar de steunsel over de zool is gegroeid en waar daarna de hiel is ingedrukt.

Ofwel dat roze wat ik zag is een oude kneuzing, of het is toch het hoefbeen zelf. Ik zal de zool goed vrijhouden, zodat hij niet weer overgroeid raakt op die plek en mocht er dan nog iets uit moeten komen, dan groeit dat er hopelijk vanzelf uit.

Ik schrik nu wel een beetje van de oudste foto's. Ik was toen gewend aan dat beeld en nu aan hoe het nu is. Ik zie nu pas hoe zeer dat niet de vorm van haar/een hoef is. Het is aan de andere kant geweldig dat de voet zich zo herstelt en dat de hiel zo snel weer rechter op is gaan staan.

Binnenhiel rechtsvoor I

Mijn merrie kwam naar me toe gedraafd in de wei. Na een hap zijn we een rondje over verharde weg en daarna door het bos gegaan. Ze liep redelijk over harde weg, al was het niet snel. Ze liep ook niet kreupel en struikelde niet.

Ik heb haar stralen gedaan en de hoef rechtsachter. Ik heb ook bij alle voeten de steunsels bekeken. 

Rechtsvoor op 17 januari 2015                                                      Rechtsvoor op 24 februari 2015

Ik zag dat, ondanks dat de binnenhiel van rechtsvoor (op de foto de rechter hiel) er nu redelijk schoon uitziet nu, toch nog wel wat vuil en mogelijk ook een kneuzing zit onder het hielmateriaal. Ik twijfel over even wachten en het geleidelijk weghalen, of toch te proberen mogelijk harde stukjes steunsel of ingegroeide hiel er in één keer uit te halen.

Vandaag heb ik er wel iets uit kunnen peuteren, maar ik wilde niet te diep de zool in. Ik zag op het laatst een stukje roze, de kleur die in de rechter achter hoefwand ook zit op de plek van de kneuzingen.

Haar hak heeft zo raar in de knoop gezeten, ik kan niet eens helemaal goed zien wat er over elkaar heen zit (zat). Het lijkt of de steunsel ónder het hoekje van de hiel is gekomen en daarna nog de zijwand van de hiel erover heen is komen te liggen.

Helaas heb ik van dit alles voorheen niets gezien, door de ijzers die erover heen zaten. Tijdens het bekappen heb ik helaas nooit het lumineuze idee gehad om mee te kijken. Dat was ook lastig omdat mijn merrie altijd erg zenuwachtig en onrustig was bij het bekappen, misschien niet zonder goede reden, zoals ik er nu tegenaan kijk.

Ik vind het heel verdrietig dat het haar werd verweten, terwijl ze waarschijnlijk alleen wilde aangeven dat ze pijn had. Ik heb haar altijd geprobeerd rustig te houden met eten, maar het ging soms alle kanten op. Ik heb al die tijd het gevoel gehad dat ze dit niet deed om vervelend te doen, maar omdat ze het er moeilijk mee had. Ik baal ervan dat dit al die tijd zo is gegaan. Ik ben erg blij met haar vertrouwen in mij ondanks dit alles. gelukkig doen we het nu meestal in goed overleg, zij geeft haar voeten zolang het kan en ik geef ze terug als dat moet. In ieder geval bevestigt dit mijn vermoeden dat het best anders had gekund met een beetje meer rust en een zachte behandeling van haar als persoon.

We hebben er allebei niets aan om hier steeds aan te denken, ik wil met haar vóóruit en alles wat ik nu kan doen is goed naar haar en haar lichaam luisteren en opmerkzaam zijn op wat ze aangeeft. Negen van de tien keer dat zij haar voet terugtrekt doet ze dat op een moment dat ze er iets over wil aangeven. Over die specifieke plek, of dat het zo ver genoeg is. Soms tilt ze een andere voet op en zie ik dat hier iets aan te doen is. Ze geeft ook vaak onderweg aan op welke plekken het nog niet comfortabel voelt. Als ik daar dan na het wandelen iets aan doe, merk je aan haar dat het beter is. Het is een heel subtiele communicatie, maar zeker niet onduidelijk.

Ikzeg ook hardop wat ik van plan ben en wat ik doe als ik met haar bezig ben. Geloof het of niet, ze wordt daar toch rustiger door. Ik weet niet of ze tot in de details begrijpt wat ik zeg, misschien is het ook dat ze begrijpt dat ik haar op die manier wil betrekken in wat ik doe. Dat ik het met haar samen wil doen en niet tegen haar in.

Ze tilt nu in bijna alle gevallen haar voeten op als ik ze vraag, soms al voor ik ze aanraak. Ik laat haar wel altijd eten als ik bezig ben, dat geeft voor ons allebei rust. Ik mopper best een keer hoor en zij heeft ook wel eens een opstandig moment. Dat zijn meestal gewoon niet de beste momenten om bezig te gaan en dan wil ik het toch afmaken. Nu het ingrijpende werk minder is zal dat denk ik minder worden. 

Voor/na foto linksvoor

Linksvoor op 17-1-2015                                                                Linksvoor op 24-2-2015

Nog een voor/na foto. De eerste keer dat ik de linker voorhoef van onderen zag nadat ik de ijzers had verwijderd, kon ik er niet goed wijs uit: Waar zijn de steunsels? Wat zijn die zwarte gaten in de zool? Wat is dat zwarte bij de teen? Wat zit er tussen de hoefballen, een derde hoefbal??

Ik had toen niet gedacht dat het er na 5 weken al zoveel beter uit zou zien. Natuurlijk is er nog veel verbetering mogelijk, maar het ziet er in ieder geval weer uit als de onderkant van een paardenvoet.

Draven over asfalt!?

Weer regen vandaag, maar toch een korte wandeling gemaakt. Mijn merrie was een beetje fris en een beetje gepikeerd dat we niet eerst gingen eten bij mijn komst. Daardoor was ze erg beweeglijk en wilde graag draven tijdens het wandelen. Ze liep prima op zacht.

Ik kon haar verleiden tot een klein stukje asfalt fietspad. Daar liep ze goed op (!), ze had alleen niet veel zin. Ze liep duidelijk veel beter dan eergisteren op hetzelfde stukje. Op de terugweg wilde ze zelfs een stuk draven (en pittig ook, ik kon haar nauwelijks bijhouden...) over het asfalt. Ik stond versteld...

Thuis nog even gespeeld op onze manier in de bak. Ik heb haar met clickertraining aangeleerd mij te volgen en om met me door de bak te bewegen, te draaien enzovoorts. Ze vond het wel even leuk om met me mee te draven.

Toen haar een flinke hap gegeven, even binnen uit de regen, en haar stralen gedaan. De voeten waren allemaal goed warm. Van de hoef linksachter iets van de binnen hoefwand afgehaald, die begon alweer langer te worden dan de buitenkant. De flare aan de buitenkant weer bijgewerkt. Ze begon er weer last van te krijgen, zag ik aan hoe ze haar voet neerzette bij het staan.

Na nog een snackje hooi bij de collega's van een ander weiland haar weer in het land gezet. Morgen wordt het weer beter, dan even wat langer weg. Ik vind het wel een goed idee om meer te oefenen op harde ondergrond. Bij de stal was ze nog wel wat gevoelig trouwens, maar niet meer zo erg als eerst.

Regen

Vandaag regende het de hele dag pijpestelen. Op een droog moment even naar de stal geweest en mijn merrie een lekkere hap voorgeschoteld en haar stralen behandeld. Ik heb nog ietsje de hoefwand afgerond. Het lijkt of ik dat vaak doe (en dat is ook zo), maar die wanden zijn erg dik. Ik vijl dus elke keer een stukje, tot er minder flare is.

Mijn merrie draafde vrolijk op de emmer af en was verder, ondanks de regen, in een goede stemming. We hebben nog wat over het terrein gekuierd en hier en daar wat gras gegeten (zij dan) en toen de paarden vroeg hooi kregen heb ik haar weer naar de wei gebracht. Morgen maar even wat langer.

Ik wil eigenlijk zo snel als het een beetje kan regelmatig een stukje harde ondergrond gaan bewandelen met haar, zodat ze dan ook zelf de hoeven kan afslijten. Ze liep vandaag nog gevoelig over het beton-grind bij de stal, maar wel iets beter dan gisteren had ik het idee.

Waarom zo?

Ik heb het gevoel dat we nu de meest ingrijpende veranderingen aan de hoef wel hebben gedaan. Vanaf nu zal het bijhouden en afronden zijn, hier en daar nog wat bijwerken en verder vooral de hoeven de gelegenheid geven om zichzelf in balans te brengen.

Waarom heb ik de veranderingen allemaal zelf gedaan?

Ik was mij al bewust van het diepe conflict wat er bestaat tussen traditionele hoefsmeden en natuurlijke bekappers. Onder andere door de felle reactie van mijn eigen (traditionele) smid op mijn vragen over het feit of de hoeven van mijn merrie niet een minder plattere vorm konden krijgen door middel van bekappen. Dit was overigens helemaal geen vraag met natuurlijk bekappen als achterliggende gedachte. Het was een neutrale vraag. Ik heb verschillende keren geprobeerd om de dialoog te openen, omdat ik maar steeds het gevoel had dat mijn merrie onnodig gevoelig liep, ik had het gevoel dat er best ruimte was voor verbetering. Gedeeltelijk kwam mijn hoefsmid me hierin tegemoet, maar dan wel met oplossingen 'van buiten', dat wil zeggen, met ijzers en zooltjes.

Ik ben niet eerder geïnteresseerd geraakt in 'natuurlijk bekappen' (één titel suggereert onterecht dat alle natuurlijke bekappers het eens zijn en hetzelfde bekappen, wat ver van de waarheid is) omdat ik regelmatig allerlei horror-verhalen tegenkwam op fora over te ingrijpende bekappingen en daarbij komende kreupelheden (of erger) voor het paard. Daarnaast sprak het me niet aan om een extreme vorm van bekappen na te leven.

Ik stond als eigenaar van een paard met pijnlijke voeten dus voor een lastige keuze.

Op facebook (of all places) kwam echter een filmpje voorbij over ondergeschoven hielen en lange tenen. Ik herkende dit meteen als 'klachten' die mijn merrie ook heeft. Dit was het begin van heel veel lezen en video's bekijken, omdat ik wilde begrijpen wat dan een gezonde hoef was en wat er nog mogelijk was voor mijn merrie om zo gezond mogelijke hoeven te krijgen.

Ik heb aan verschillende personen (traditioneel zowel als 'natuurlijk') adviezen gevraagd. Ik heb ook vaak overwogen om een natuurlijk bekapper te vragen om mijn merrie haar hoeven te bekijken, maar zover is het niet gekomen. Ik kon tot nu toe uit de voeten met wat ik las en bekeek op internet en de adviezen van degenen die ik heb gevraagd. Het feitelijke werk aan de hoeven is niet zo heel ingewikkeld, het ingewikkelde is om te weten wat je precies aan het doen bent.

Iemand uitnodigen had/heeft daarnaast twee nadelen. Mijn merrie staat op een pensionstal waar twee vaste hoefsmeden rondlopen. Een natuurlijke bekapper zou niet zomaar geaccepteerd worden. Ik vind dat niet van doorslaggevend belang, maar het telt wel mee. Een tweede nadeel, wat zwaarder weegt voor mij, is dat er bijna geen twee natuurlijke bekappers zijn te vinden die het met elkaar eens zijn... Met andere woorden, wie zegt mij dat deze bekapper niet toch ingrepen doet die voor mij en mijn merrie niet werken? Of zelfs slecht uitpakken? Met andere woorden, hoe weet ik dat het 'goed' is wat iemand aan de hoeven doet.

Ik zeg niet dat ik zelf ook dezelfde 'fouten' niet zou kunnen maken, maar ik zou haast zeggen: dan maak ik ze liever zelf. Ik werk nu heel klein en langzaam, ik kan elke dag checken hoe het gaat. Ik kan niet elke dag een bekapper laten komen om op de millimeter te werken of zijn werk de volgende dag te laten checken.

Als ik met vragen zit waar ik niet uitkom, of onverhoopt toch een probleem tegenkom wat meer vergt dan alleen wat vijlwerk of wat bijsnijden van boogjes of steunsels, dan kan ik altijd nog een bekapper laten komen. Dan nog zou ik zorgen dat die persoon niet ongezien (omdat ik mijn merrie vast moet houden) van alles aan de hoeven gaat doen.

Omdat er geen duidelijke standaarden zijn als het gaat om hoeven (iedereen beweert iets anders, extreem gesteld), vind ik dat je als eigenaar van een paard zelf goed zou moeten weten hoe de hoef in elkaar zit en wat de mogelijkheden zijn van verzorging. Ik denk dat je beter niet van één bekapper, smid of veearts uit kunt gaan, omdat één persoon toch een beperkte visie heeft op zijn vak. Dat hoeft niet verkeerd te zijn, maar het kan zijn dat je als je goed geïnformeerd bent over de hoef, zelf een ander standpunt hebt.

Vergelijk het met ouders die een school zoeken voor hun kind. Alle scholen beweren de beste te zijn, omdat ze achter hun eigen visie staan. Als ouder de taak om uit te zoeken wat bij het kind past en bij jou als ouder. Lastig, maar je laat het niet aan een wildvreemde over om de beslissing te maken! En misschien kies je er wel voor je kind thuis zelf les te geven...

Er is gelukkig genoeg te vinden aan verschillende soorten methodes op internet. Als dit niet bestond, had ik het ook heel lastig gevonden om keuzes te maken uit de verschillende mogelijkheden. Tot nu toe vind ik echter dat we het er heel redelijk vanaf brengen, te oordelen naar wat mijn merrie en haar voeten me vertellen :).

Voor/na foto rechtsvoor

Een mooie voor/na foto:

Soms moet je het verschil even weer zien om zeker te weten dat je stappen vooruit zet.

De bovenste foto is rechtsvoor een dag na het verwijderen van de ijzers, op 17 januari 2015. De onderste foto is van vandaag (na het insmeren met groene klei, zoals je ziet :)).

De straal lijkt toch robuuster te zijn geworden. De zool is best concaaf binnen het hoefbeen en de hoefwand is erg opgeknapt. De zool is mooi glad (is vanzelf gegaan) en hoewel ik niet veel van de hielen heb gehaald, zijn ze toch veel 'normaler', lager en verder naar achteren.

De hoefwand aan de voorkant heb ik alleen afgerond, ik heb van de lengte niets afgehaald. De zool waar je het randje zand op ziet is keihard en ziet er dik uit.

De steunsels heb ik bijgewerkt, maar rechts kan het nog netter. Ik wilde niet teveel in de zool snijden en doe dat stukje wat langzamer.

Ik denk dat de zool daaronder toch wel ver is ingedrukt. Op die plek heeft de hiel opgerold en omgeklapt onder de voet gezeten en is dus in de zool gedrukt geraakt. Daar heeft vervolgens het ijzer weer omheen gezeten.... Dat die paarden er maar gewoon op doorlopen, je begrijpt het soms niet.

Bijwerken voorvoeten

Na het bekijken van de foto's zag ik hier en daar nog wat puntjes die bijgewerkt konden worden bij de voorhoeven. Ik heb onder andere de rechtervoet nog iets verlaagd in de hielen en de flare aan de zijkanten afgerond. De hoefwand aan de buitenzijde van de linkervoet was nog iets langer dan de binnenzijde, deze heb ik nu meer gelijk gezet.

Op het harde liep mijn merrie behoorlijk gevoelig, vooral op rechts, dat wil zeggen op het beton (=beton met grove stenen, zie voorbeeld hiernaast) op en rond de stal. Op het zachte liep ze goed en wilde ze ook wel draven, ook uit zichzelf.

Op het schelpenpad ging het wel redelijk. Ze wilde zelf een stuk asfalt fietspad inlopen, we hebben denk ik een meter of 50 gelopen en toen wilde ze terug. Ze liep wat gevoelig maar niet echt slecht. Grappig dat ze er zelf inliep, terwijl ze dat anders nooit doet.

Het is vervelend om te zien dat ze zo gevoelig loopt bij de stal, het zijn gelukkig maar kleine stukjes. Ik hoop dat haar voeten snel wennen/herstellen.

Ik vind haar qua stemming gelijkmatiger en meer ontspannen. Mogelijk zijn bepaalde dingen opgeknapt in haar voeten, terwijl andere dingen gevoelig zijn.

De voorvoeten waren mooi warm tijdens het lopen. De grond is weer zachter geworden met de regen van vannacht. Ik denk dat dit voor haar prettig is, de grond in haar hoeven steunt de hoef en er is weinig impact met de grond.

Het ingrijpendste werk van mijn kant is nu gedaan, vanaf nu zijn het meer puntjes op de i en het bijwerken en bijhouden van de hoeven. Nu is het de beurt aan de hoeven om in de goede vorm en stand terug te komen en materiaal aan te maken.

Ik heb voor mezelf een periode van 6 maanden afgesproken als periode voor herstel van de stralen. Als mijn merrie dan nog erg gevoelig loopt op hard, dan wil ik kijken of ik voor de voorvoeten hoefschoenen kan kopen.

De verzakking herstelt zich!

Boven: 22 februari 2015. Onder: 12 december 2014

Ik snap nu eindelijk wat er gebeurt met de achterkant van de voeten. Ik zag het op deze foto's van de linker voorvoet:

De bovenste foto is van vandaag, de onderste van 12 december.

De plek gemarkeerd met het groene streepje is op de onderste foto helemaal naar beneden gezakt. De zijkanten van de witte 'uitstulpingen' zijn op beide foto's met rood gemarkeerd.

Kennelijk is dit de afgelopen weken gebeurd: de verzakking van de hoefballen plus basis van de straal is hersteld! De plek van het groene streepje is wel een paar centimeter omhoog 'getild'.

Daaronder (achter de blauwe pijl) is nieuw straalweefsel gegroeid. De zwarte 'geulen' aan weerszijden van de blauwe pijl is dus denk ik geen rotstraal, maar ruimtes die nog opgevuld moeten raken!

Kan je nagaan dat voor dit herstel niets anders nodig was dan contact van de straal met (zachte!) grond (daarvóór zaten de leren zooltjes ertussen). Ik heb de hakken afgelopen periode niet veel korter gehad dan op 12 december, het is dus puur gekomen doordat de grond haar hoeven opvult van binnen en niet door verlaging van de hakken!

Ik ben helemaal onder de indruk van de ontdekking! En ook een beetje opgelucht...

Hier nog eenzelfde compositie van foto's van de rechter voorvoet:

Boven: 22 februari 2015. Onder: 22 december 2014

De bovenste foto is van vandaag, de onderste van 22 december 2014. Zoals je kan zien kan de aarde niet goed bij de straal en doet de siliconenkit ook niets meer voor de straal, al na 10 dagen nadat het erop is gekomen.

Het is duidelijk dat deze 'oplossing' de gezondheid van de hoef niet ten goede komt.

Rechtsvoor vandaag

Het verschil met linksvoor is dat er niet zo veel straalmateriaal in de 'gleuf' is gekomen. Maar het verklaart wel de diepe groeve!

Zou het dan echt een kwestie zijn van tijd om de straal weer naar behoren te laten aangroeien?

Ik begrijp de gevoeligheid nu ook beter, de voeten zijn steeds aan het bewegen. Ook herstel doet soms pijn...

Stralen

Vandaag nieuwe foto's gemaakt van de voorvoeten.

Mijn merrie liep gevoelig vandaag. Op het zachte ging het vrij redelijk, wel struikelde ze een paar keer. We hebben een wandeling gemaakt over bospad en schelpenpad, dat ging wel goed. Ze is duidelijk nog wat aan het zoeken hoe haar voeten neer te zetten, maar landt zeker niet op de tenen. De voorvoeten werden tijdens het wandelen allebei goed warm, dit is de eerste keer dat ik dat merk. De doorbloeding is dus verbeterd!

Wat betreft de stralen, enerzijds maak ik me daar druk over, anderzijds denk ik dat het ook tijd nodig heeft om nieuwe straal aan te groeien én om die straal hard te laten worden. Ik zie wel veel groei, maar het zijn gedeeltelijk nieuwe losse stukken, die ook wat zacht zijn en mogelijk weer voor een deel afslijten.

Ik speur de omgeving af naar een stukje 'pea gravel', een soort grind met kleine ronde steentjes. Dat schijnt ideaal te zijn om de zool en straal harder mee te maken.

Ik blijf haar verder gewoon doorbehandelen, zodat de stralen in elk geval elke dag van de verkeerde micro-organismen worden ontdaan.

Ze is als elk voorjaar behoorlijk slank, ik voer haar al extra Seniores Priores, maar zal dat nog wat ophogen. Ze kan wel wat extra energie gebruiken denk ik.

Foto's voorvoeten vergelijken van begin tot nu

Linksvoor:

Rechtsvoor:

Foto's 22 februari 2015 - Voorvoeten

Linksvoor 

Rechtsvoor

Achter voeten

 Vier voetjes

Alles goed vandaag

Altijd weer spannend: de dag erna... Mijn merrie was hongerig, maar ontspannen, vanmiddag toen ik kwam. Ze liep niet anders dan anders. Ik had het gevoel dat ze wel iets meer ontspannen was dan anders. Ik heb haar hoeven even laten drogen en ze behandeld. De stukjes die echt helemaal los zaten heb ik met een kniptangetje (zie afbeelding) weggehaald.

Helaas is alles erg nat, ik denk dat ik morgen alleen de gleufjes met de zalf doe en de rest 'bepoeder'. Als ik haar dan nog even op een droog stukje kan zetten, kan het tenminste even inwerken. Er is niet veel aan te doen met dit weer. De stralen blijven ook erg zacht zo natuurlijk.

Ik heb haar een lekkere hap voorgezet en het verder niet te lang gemaakt. Morgen ga ik weer wat langer.

Hoefwerking en zachtere ondergrond

Ik kwam trouwens nog een citaat tegen over aarde/modder in de zijdelingse groeven:

Dan Guerrera in het boek
Nevzorov Haute Ecole Hoof Care Principles
van Lydia Nevzorova

Het bevestigt mijn gevoel dat mijn merrie veel prettiger loopt met aarde/modder in de holten in haar hoeven. Het liefst heeft ze ze helemaal dichtgepakt.

Op dit moment haal ik haar hoeven elke dag leeg om de zalf te kunnen aanbrengen, maar goed, ze vullen zich ook wel weer.

Overigens impliceert deze tekst dat hoeven het beter doen op zachte grond dan op hard.

Je leest veel over de zogenaamd ideale mustang-hoef. Ik ben er niet helemaal zeker van dat dat inderdaad een ideale hoef is. Er is onderzoek gedaan dat aantoont dat veel paarden die op zeer harde ondergronden leven (zoals deze mustangs) toch wel problemen hebben in hun hoeven, met name laminitis (ontstekingen tussen hoefbeen en hoefwand). Zie: www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23356368 en www.wildhorseresearch.com

Zelf heb ik mij het oorspronkelijke paard altijd voorgesteld als een steppedier. Een vlakte met gras, soms droog, soms nat. Vast ook wel met hier en daar gesteente en rotsen, maar een paard eet natuurlijk wel vooral gras. Dus zal hij ook wel veel op grasland lopen, was mijn redenering.

Mijn eigen ervaring met onze Nederlandse zachte bodem en de hoeven van mijn merrie zijn dat deze bodem wel degelijk positief kan werken op de hoeven. Zacht zand schuurt de hoef van binnen en buiten glad (en schoon), modder in de hoeven staat niet stil, er zit beweging in waardoor het zich ook verschoond. Min of meer schone aarde (dus niet vervuild met al te veel mest en urine) is bovendien reinigend van zichzelf en beschermt tegen de verkeerde micro-organismen zoals slechte bacteriën en schimmels.

De paden die we hebben zijn niet hard, maar wel stevig, zandpaden zijn stevig aangelopen, wij hebben hier ook veel schelpenpaden. De hoeven zakken niet ver in deze ondergrond, bovendien is de hoefwerking béter als iets (zand, schelpen, bosgrond) de straal te opzichte van de hoefwand omhoog drukt. Een half-harde ondergrond doet dit beter dan een harde ondergrond.

Dat de wanden bij ons te weinig afslijten kan ik me wel voorstellen, maar andere delen van de hoef hebben denk ik wél voordeel bij een niet al te keiharde grond.



Zoals heel mooi in beeld is gebracht in deze video van de Swedish Hoof School, wordt hoefmechanisme gecreëerd door druk op de straal. Bij hoge hielen is er weinig kans op druk op de straal, dus weinig hoefmechanisme. Bij lage hielen op harde ondergrond, echter, is er OOK weinig hoefmechanisme. Pas wanneer de hoef ergens in wegzakt komt er extra druk op de straal. In dit geval is dat grof zand, te zien op 5:25 minuten. Ook als de straal wordt ondersteund met iets stevigs neemt de hoefwerking toe. Als hij echter 'los in de lucht' hangt omdat de grond erg hard is, zal de hoefwerking afnemen of zelfs uitblijven. 

Hakken verlaagd, tenen afgerond

Nou, de hakken van de voorvoeten van mijn merrie staan nu bijna gelijk met de stralen. Ze staat stabieler, landt mooi plomp op haar hielen, maar loopt tegelijk nog wat onwenning. Ze trilt ook wat in haar pezen, die moeten denk ik aan de achterkant weer wat oprekken...

Haar tenen heb ik weer afgerond en ik heb bij de voorkant tegen de hoefwand de zool iets afgeraspt, omdat die bijna boven de hoefwand uitstak. Kennelijk maakt ze veel zool materiaal aan. Het afrolpunt is daardoor ook terug naar achteren gegaan.

Ze beginnen er zowaar als echte hoeven uit te zien!

We hebben een middellange wandeling gemaakt. Ze liep ongeveer als anders, gevoelig op hard, goed op zacht.

Daarna heb ik al haar stralen behandeld met het groene klei / oregano mengsel. Het was nat vandaag, het was een heel karwei om de hoeven schoon en droog te maken en de 'zalf' overal tussen te krijgen. Ik heb haar daarna een half uurtje min of meer droog laten staan en daarna in de helaas natte wei gezet. Het is even niet anders. Ik reken maar op een dag langer behandelen, elke dag dat het zulk nat weer is. Niet behandelen vind ik ook geen optie, het zal altijd wel iets helpen.

Ik ben benieuwd hoe het morgen met haar gaat. Ik reken op een paar dagen of weken overgangstijd en tijd om de stralen te laten groeien. De doorbloeding zal ook sterker worden en misschien ook de groei van straal en hoefwand.

Zodra het droog weer is zal ik weer foto's maken.

De volgende stap zou wat mij betreft zijn, als de hoefwand weer wat is bijgegroeid, om de wand in de kwartieren met de zool mee wat korter te zetten. De hoefwand is op die plek nog aan de lange kant, er staat spanning op de kroonrand op die plekken. Met kortere kwartieren is de hoefwerking ook beter.

Stralen behandelen

Ik heb gisteren in één behandelbeurt een halve tube clotrimazol gebruikt... Vandaar dat ik wil kijken of een iets goedkoper alternatief ook goed werkt.

Groene Illite-klei

Ik heb vandaag een combinatie geprobeerd van groene klei poeder (waar 50% diatomeeënaarde in zit) en oreganopoeder. Zolang er gleuven zijn meng ik de poeders met een beetje water en breng het aan met een Monject-spuitje, zodra de gleuven dicht zijn (of toch weggeknipt moeten worden) kan ik het als poeder opbrengen.

Als ik haar behandel terwijl ze staat te eten trekt mijn merrie haar voeten niet weg en laat me nu rustig mijn gang gaan. Dat is al één zorg minder omdat ze eerst niet wilde dat ik met een spuit te ver in haar straal ging. Ofwel ze heeft er minder pijn aan nu, ofwel ze is intussen het gepruts aan haar voeten meer gewend. Ze stribbelt nu nauwelijks meer tegen. Wat een verschil met wanneer de hoefsmid met haar hoeven bezig was!

Oregano van Dalamaya

Nu het niet meer zo nat is, is het behandelen wel een leuk klusje. De 'zalf' werkt in terwijl ik er ben en daarna hoop ik dat het goed genoeg blijft zitten om door te blijven werken.

Aangezien ik er vrijwel elke dag ben, is het goed op te brengen om het behandelen vol te houden. Ik ga uit van minimaal een week of 3 a 4 dagelijks en daarna iets minder frequent. Mogelijk kan ik het het beste ook preventief blijven insmeren. Kwaad kan het in ieder geval niet volgens mij.

De groene klei (Illite-klei) is van het merk Argiletz en kost ongeveer 7 euro per 300 gram (in de winkel, op internet is het goedkoper). Het is verkrijgbaar bij de ruimer gesorteerde drogist en bij natuur- en gezondheidswinkels.

Oregano kun je in grotere hoeveelheden het voordeligste kopen in Turkse winkels of Toko's. Ik maal het vervolgens in een elektrische koffiemolen tot poeder.

Stralen

Vandaag werd me toch wel echt duidelijk dat mijn merrie een probleem heeft met de stralen. Ik zie dat het materiaal van de straal heel goed groeit en tegelijkertijd zie ik er grote gleuven en losse stukken in ontstaan. Vandaag heb ik ze alle vier grondig schoongeborsteld en toen kwam me toch wel een erg vieze geur tegemoet... Binnen in de gleuven was de straal spierwit en erg zacht.

Ik denk dat de smalle stralen ontstaan doordat dit normaal gesproken het moment is dat ze bekapt wordt en dan zou mijn hoefsmid de losse stukken eraf snijden en wordt het probleem iets minder groot, dat wil zeggen, dan kunnen bacteriën en schimmels zich minder goed nestelen. Blijft wel staan dat ze bijna geen stralen overhoudt door het wegsnijden van de losse flappen. Het onderliggende probleem wordt er denk ik niet voldoende mee opgelost.

Ik las dat de micro-organismen die verantwoordelijk zijn voor mok en voor rotstraal dezelfde zijn. Dat past dan ook weer in het beeld van mijn merrie, die door de jaren heen in elke koot wel eens wat mok heeft gehad. Als het probleem afkomstig is uit de stralen, dan zal de mok om die reden wel steeds zijn teruggekomen.

Ik kwam nu hier ook eindelijk een foto tegen van een paard met rotstraal, waarvan de straal op die van mijn merrie lijkt. Blijkbaar zijn er meer vormen van rotstraal, ofwel het doet zich op verschillende hoeven verschillend voor.

Ik had nog een mengsel van clotrimazol met betadinezalf in een spuitje bij me, ik heb daar alle stralen eerst mee gedaan, ook de zijdelingse straalgroeven. Wonderwel liet ze me in alle gleuven en gaten wat spuiten, zelfs rechtsachter...

Thuis heb ik clotrimazol-crème gemengd met oregano-poeder en in een spuit gedaan. Ik behandel de diepe kloven dan eerst maar met crème, omdat ik die diep in de straal kan spuiten. Ik had daarnaast ook nog clotrimazol-poeder in huis, waar ik ook oregano-poeder door heb gemengd. Ik kan dan de oppervlakken aan de buitenkant (ook de koot met mok) daarmee bestuiven. Als de gleuven minder diep zijn kan ik alleen het poeder gebruiken.

Middelen tegen mok, mijten en rotstraal

Ik heb het internet doorgespit op zoek naar middelen die goede commentaren krijgen. Een bijzonder ingrediënt dat ik hierbij tegenkwam is Diatomeeënaarde. Een andere naam hiervoor is silicium. Het is een poeder dat bestaat uit skeletjes van ééncelligen. Het is het belangrijkste bestanddeel in één van de best aangeschreven middelen tegen rotstraal en mok (dat is No Trush ofwel NT-Dry).

Een mooie bijkomstigheid is dat het op een natuurlijke manier ook werkzaam is tegen parasieten zoals vlooien en mijten.

No Trush is droog, als poeder te gebruiken. Ik vind dit een groot voordeel, vooral in de winter, wanneer je je paard niet wilt wassen of wilt gaan kliederen met zalven en shampoos.

De werking is enerzijds dat het de omgeving uitdroogt, waardoor bacteriën en schimmels geen vocht meer krijgen en de groei ervan geremd wordt. Parasieten beschadigen hun huid door de scherpe randjes in de poeder en drogen vervolgens ook uit.

Andere ingrediënten in het middel werken tegen de bacteriën en schimmels, zoals oregano in poedervorm, één van de sterkste natuurlijke antibiotica.

No Trush (NT-Dry) is in Nederland te krijgen via Hoofwear.com.

Een ander middel dat volgens ervaringsdeskundigen goed helpt tegen rotstraal is Hypozin (bijvoorbeeld bij Agradi). Het belangrijkste bestanddeel hiervan is Zinkoxide. Zinkoxide is een wit fijn poeder en heeft zowel een uitdrogende als ontsmettende werking. Het gehalte in Hypozin is hoger dan in gemiddelde zinkzalven.

Dan is er nog de eerder besproken 'Pete Ramey Goo': een 50/50 mengsel van een antibiotica-zalf en een clotrimazol-creme (bv Canesten Foot) in een spuitje dagelijks aanbrengen. Ook dit schijnt erg goed te werken.

Al deze werkzame ingrediënten zijn vrij makkelijk te krijgen bij apotheek, drogist en reformhuis of via internet, tegen hele redelijke prijzen. Misschien is het de moeite waard om ze bij elkaar te voegen tot een super-effectief middel tegen mok, mijt én rotstraal. En dat zonder gif of schadelijke bestanddelen te gebruiken!

Wandelen en achterhoeven

Gisteren en vandaag was het heerlijk lenteweer. Mijn merrie was vrolijk en beweeglijk en we hebben beide dagen een mooie wandeling gemaakt, vandaag zelfs een hele lange.

Het valt me op dat ze beter op het harde loopt als haar hoef van binnen is gevuld met zand/modder. Ik denk dat dit haar een zekere steun geeft. Gene Ovnicek raadt overigens aan om het 'vuil' dat in de straalgroeven zit niet steeds weg te halen, omdat hij van mening is dat dit daar hoort en dat dit de hoef ook beschermt en steunt. Ik neem aan dat hij het dan heeft over 'schone modder' en niet over mest en urine.

Linksachter vandaag

We lopen niet veel over verharde weg, maar wel over schelpenpaadjes en aangelopen zandpaden. Ik denk dat de hoefwerking nog wel redelijk is op deze ondergronden, zonder dat de inslag te groot is op de hoef.

De stralen van de achterhoeven staan nu goed op de grond. Ik heb het idee dat ze ook minder gevoelig zijn. Ik las dat stralen onder andere de functie hebben om een signaal te geven om meer of minder hoefwand aan te groeien. Als de straal op de grond komt stuurt hij het signaal om meer hoefwand te maken, als de straal in de lucht hangt geeft hij het signaal om langzaam te groeien.

Rechtsachter vandaag

Ik ben druk bezig met middelen vergelijken die goed zouden moeten helpen bij rotstraal. Zelfs als dit niet aan de orde is, wil ik graag iets vinden om het randje mok mee te behandelen wat nog steeds in de kootholte rechtsachter zit. Binnenkort daarover meer.

Ondanks het ongemak soms heb ik toch de indruk dat mijn merrie zich steeds comfortabeler gaat bewegen. Soms zie ik haar nog wat zoeken, maar vooral als ze door iets anders wordt afgeleid, merk ik dat ze onbewust heel fier en soepel loopt.