Ik heb haar stralen gedaan en de hoef rechtsachter. Ik heb ook bij alle voeten de steunsels bekeken.
 |
| Rechtsvoor op 17 januari 2015 Rechtsvoor op 24 februari 2015 |
Ik zag dat, ondanks dat de binnenhiel van rechtsvoor (op de foto de rechter hiel) er nu redelijk schoon uitziet nu, toch nog wel wat vuil en mogelijk ook een kneuzing zit onder het hielmateriaal. Ik twijfel over even wachten en het geleidelijk weghalen, of toch te proberen mogelijk harde stukjes steunsel of ingegroeide hiel er in één keer uit te halen.
Vandaag heb ik er wel iets uit kunnen peuteren, maar ik wilde niet te diep de zool in. Ik zag op het laatst een stukje roze, de kleur die in de rechter achter hoefwand ook zit op de plek van de kneuzingen.
Haar hak heeft zo raar in de knoop gezeten, ik kan niet eens helemaal goed zien wat er over elkaar heen zit (zat). Het lijkt of de steunsel ónder het hoekje van de hiel is gekomen en daarna nog de zijwand van de hiel erover heen is komen te liggen.
Helaas heb ik van dit alles voorheen niets gezien, door de ijzers die erover heen zaten. Tijdens het bekappen heb ik helaas nooit het lumineuze idee gehad om mee te kijken. Dat was ook lastig omdat mijn merrie altijd erg zenuwachtig en onrustig was bij het bekappen, misschien niet zonder goede reden, zoals ik er nu tegenaan kijk.
Ik vind het heel verdrietig dat het haar werd verweten, terwijl ze waarschijnlijk alleen wilde aangeven dat ze pijn had. Ik heb haar altijd geprobeerd rustig te houden met eten, maar het ging soms alle kanten op. Ik heb al die tijd het gevoel gehad dat ze dit niet deed om vervelend te doen, maar omdat ze het er moeilijk mee had. Ik baal ervan dat dit al die tijd zo is gegaan. Ik ben erg blij met haar vertrouwen in mij ondanks dit alles. gelukkig doen we het nu meestal in goed overleg, zij geeft haar voeten zolang het kan en ik geef ze terug als dat moet. In ieder geval bevestigt dit mijn vermoeden dat het best anders had gekund met een beetje meer rust en een zachte behandeling van haar als persoon.
We hebben er allebei niets aan om hier steeds aan te denken, ik wil met haar vóóruit en alles wat ik nu kan doen is goed naar haar en haar lichaam luisteren en opmerkzaam zijn op wat ze aangeeft. Negen van de tien keer dat zij haar voet terugtrekt doet ze dat op een moment dat ze er iets over wil aangeven. Over die specifieke plek, of dat het zo ver genoeg is. Soms tilt ze een andere voet op en zie ik dat hier iets aan te doen is. Ze geeft ook vaak onderweg aan op welke plekken het nog niet comfortabel voelt. Als ik daar dan na het wandelen iets aan doe, merk je aan haar dat het beter is. Het is een heel subtiele communicatie, maar zeker niet onduidelijk.
Ikzeg ook hardop wat ik van plan ben en wat ik doe als ik met haar bezig ben. Geloof het of niet, ze wordt daar toch rustiger door. Ik weet niet of ze tot in de details begrijpt wat ik zeg, misschien is het ook dat ze begrijpt dat ik haar op die manier wil betrekken in wat ik doe. Dat ik het met haar samen wil doen en niet tegen haar in.
Ze tilt nu in bijna alle gevallen haar voeten op als ik ze vraag, soms al voor ik ze aanraak. Ik laat haar wel altijd eten als ik bezig ben, dat geeft voor ons allebei rust. Ik mopper best een keer hoor en zij heeft ook wel eens een opstandig moment. Dat zijn meestal gewoon niet de beste momenten om bezig te gaan en dan wil ik het toch afmaken. Nu het ingrijpende werk minder is zal dat denk ik minder worden.
