De buitenkant van de hoeven gaat er steeds beter uitzien. Linksvoor gaat iets langzamer dan rechtsvoor, maar ze zien er al veel beter uit.
Je ziet dat er veel meer 'massa' te zien is meteen boven de kroonrand, bijvoorbeeld kraakbeen aan de achterkant en weefsel aan de voorkant. Alles wat de hoefcapsule is ingezakt, door gebrek aan druk op de straal en zool, wordt nu langzaam weer naar boven gedrukt. Ik ben ervan overtuigd dat de 'vulling' van zand en aarde in de hoeven hier een belangrijke rol in speelt.
Ik heb bij beide voorhoeven een 'vertical cut' gemaakt, dat wil zeggen de tenen loodrecht afgevijld vanaf waar de zool de binnenste hoefwand raakt. Bij de rechter voorhoef sloeg dit zo goed aan dat ik daarna nog het afrolpunt iets terug heb gebracht de ('valse') zool in, op de plek waar normaalgesproken de hoef zou afrollen als de hoefwand aan het hoefbeen vast zou zitten en afgerond zou zijn met een normale mustangrol. (Uitgebreide uitleg hierover door Pete Ramey:
http://www.hoofrehab.com/Breakover.htm). De linker voorhoef is nog niet zover, die houd ik vooral goed kort.
Bovenstaande is iets rigoreuzer dan ik daarvoor deed, maar het is effectiever. Ik had het gevoel dat ik de hoefwand niet voldoende van de grond af kreeg door een normale mustangrol en dat er iets meer nodig was. Nu is eigenlijk de hele hoefwand (binnen en buiten) verwijderd aan de voorkant bij de grond en zorgt niet meer voor het opnieuw ontstaan van flare. Ik was er wat huiverig voor, maar mijn merrie is er niet slechter (eerder beter) van gaan lopen.
Ik heb de hielen nu weer iets langer, omdat ze steeds erg snel terugkwamen. Op dit moment lijkt ze nog iets langere hielen nodig te hebben. Een ervaren bekapster benoemde dat in gebieden met een zachte grond de hielen beter iets hoger gelaten kunnen worden, omdat de hielen wegzakken in de aarde. Ze kan ook hogere hielen nodig hebben omdat de stralen nog kwetsbaar zijn.
Ik maak wat grotere (diepere) kwartierboogjes bij de voorhoeven, net vóór de hielen, om te voorkomen dat de hielen niet weer onder de hoeven schuiven.
De steunsels houd ik goed bij, deze hebben de neiging om over de zool heen te gaan liggen. Ook komen er nu brokken los, die eerder al waren gebarsten en als het ware klem zaten tussen andere stukken steunsel. Het is denk ik steunselmateriaal dat eerder door de ondergeklapte hielen klem is komen te zitten. Dit groeit nu uit.
De stralen. Dat blijft een verhaal apart. Ik heb ze een hele periode (zes weken of meer) elke dag behandeld. Ik heb geen sporen gezien (witte of zwarte afscheiding) en hoewel de hoeven wel wat ruiken, is het ook weer geen vreselijke stank. Wel komen er grote stukken los en slijten andere stukken snel af, alsof de straal erg zacht is.
Ik kwam het verschijnsel 'shedding of the frog' tegen, het vervellen, vernieuwen van de straal. Hierbij laten de stralen grotendeels los, of ze slijten erg snel af. Eronder zit dan een nieuwe straal, die nog redelijk zacht is en nog eelt moet krijgen. Dit schijnt vaak te gebeuren in de periode dat paarden verharen (in het voorjaar) óf als ze van de ijzers worden gehaald c.q. de hoefwand kort wordt gezet. In het laatste geval wordt de straal blijkbaar gestimuleerd om zich te vernieuwen. In ons geval zou het beiden kunnen zijn, ze gaat verharen en haar hoefwanden zijn korter.
Een bepaald soort gist schijnt het proces van loslaten te helpen versnellen. Dit schijnt eruit te zien als een soort witte vettige laag tussen de beide lagen. Dit is inderdaad bij haar stralen ook te zien. Ik kan het niet met zekerheid zeggen, maar misschien speelt de gist een rol in de geur van haar hoeven, maar niet in de mate dat je kan zeggen dat het rotstraal is. Ik zie wel veel groei onderaan de straal, ik denk dat ik niets anders kan doen dan de losse stukken wegknippen, de straal regelmatig schoonhouden en afwachten hoe het zich verder ontwikkelt.
Op de foto hiernaast is goed te zien dat de hoef qua vorm er heel anders uitziet, bijvoorbeeld dat de hielen veel rechter op staan en de hoefballen robuuster zijn.
Mijn merrie loopt in het algemeen goed op zachte ondergrond (ook stevig-zacht, zoals schelpenpad) en de ene keer redelijk goed, de andere keer gevoelig op harde en onregelmatige ondergrond.
In een aparte mail zal ik nog meer recente foto's plaatsen.
