Zon!

Vandaag met prachtig weer een lange wandeling gemaakt over bospaden en weide. Af en toe gestopt om te grazen. Mijn merrie was in een prima stemming. Haar stralen waren eindelijk droger, omdat het land wat droger was. Dan ziet het er meteen een stuk steviger uit.

Arabier in show-stand

Onderweg was ze vrij stabiel, met uitzondering van een moment dat we twee IJslanders tegenkwamen, waarbij ze zich groot maakte, hals en staart erop zette en woest briesend, al kleine, hoge drafpasjes makend passeerde. Gelukkig concentreerde ze zich daarna weer op het gras en hoewel ze wel fiks doorstapte, was ze niet echt onrustig. Lopen ging goed op zacht en gevoelig op hard.

Ik las op deze pagina: www.barefoothorse.com/barefoot_PhotoGallery.html de stelling dat de achterkant van het hoefbeen in de hoefcapsule naar beneden kan zakken (dus in de hielen), in een poging de juiste positie te bereiken bij hoeven met lange hielen. (Bij foto's #5 en #18b)

Ik vraag me al een tijdje af of het hoefbeen bij de hielen heel dicht onder de zool zit. In dat geval adviseert de schrijfster namelijk om de hielen niet té laag te maken, zodat het hoefbeen geleidelijk weer kan terugkeren naar de juiste positie. Over de jaren kun je dan meer zool verwijderen uit de hiel en de hiel korter maken.

Het valt me op de als ik de hielen verlaag, deze heel snel weer terug zijn gegroeid. Pete Ramey stelt op zijn website Hoofrehab.com dat iets wat steeds heel snel terug groeit mogelijk iets is dat er moet zitten en dat het zou kunnen dat het beter is om dit (tijdelijk) te laten zitten, onder andere voor het comfort van het paard.

De hielen staan nu bijna gelijk met de straal, hoewel de straal zich nog in hoogte aan het opbouwen is. Ik denk dat het voor mijn merrie goed is om er nu niet meer af te halen, althans voorlopig.