Ik ben vanaf het begin verbaasd geweest over de manier waarop mijn merrie reageert op de uitnodiging om vrij te bewegen, in het land of in de bak. Ze heeft prachtige bewegingen, maar die komen er meestal alleen uit als ze zich groot maakt naar een ander paard, of wanneer ze zeer angstig en/of boos is. Met de andere paarden mee, in het weiland kan ze zeker mooi draven en ook onder het zadel ziet ze er zeker niet slecht uit.
Ze heeft een hoog percentage Arabisch bloed. Als je weet hoe een Arabier zich kan bewegen heb je enig idee hoe het eruit ziet als ze zich van haar beste kant laat zien. Het bruine paard in de woestijn in deze video lijkt erg op haar.
Toch voel ik bij haar altijd een remming als het gaat om bewegen. Ze laat zich niet makkelijk in beweging brengen, of het moet met veel adrenaline gepaard gaan. Door anderen wordt dit vaak gezien als verzet of prinsessengedrag. Aangezien ze maar zelden iets niet wil doen als ik het haar vraag, kon ik het niet alleen maar als 'dom' verzet zien. Verzet met een reden, misschien ja, maar ze doet vaak juist erg haar best om aan mijn verzoeken te voldoen, als er een reden voor het verzet is, is het misschien dat het haar moeite kost.
Ik heb het in de loop van de jaren opgevat als een onvermogen, ongemak of pijn ergens waarvan de oorzaak mij nooit echt duidelijk is geworden. Tot nu toe. Tenminste ik hoop dat ik het nu beter begrijp. De afwijkingen die haar hoeven hebben lijken me meer dan genoeg reden om liever niet teveel in beweging te komen als er geen directe noodzaak voor is.
Ik merk dat ze nu wel vaker zonder erg opgefokt te zijn meer gaat bewegen. Gewoon voor de lol dus, omdat ze het wil. Ik gun haar dat ze zich net zo vrij kan bewegen als een Arabier in de woestijn :).
