Een stukje door het bos en daarna ongeveer 500 meter over harde ondergrond, waarvan de eerste helft klinkers (wel heel vlak) en de tweede helft de hobbelige inrit van de stal, met asfalt en losse stukken grind.
Wonderwel ging het eigenlijk allemaal heel goed! Ik kon wel aan haar zien dat ze dacht: "Oh nee hè; grind", maar toen ze er eenmaal liep viel het erg mee. Ze liep niet zo lekker plomp door als in het bos, maar ze liep toch door. Ze was ook echt in een goede stemming.
Thuis haar wat lekkers gegeven en daarna kon ze aanschuiven bij de andere pony's die al hooi hadden gekregen.
Ik ben trots op haar, dat ze het zo goed doorstaat (en al die tijd daarvoor doorstaan heeft) en dat ze me zo goed laat zien hoe het met haar is. En ik ben ook blij met haar vertrouwen en haar geduld. Ik vind soms dat we als mensen erg onhandig met dieren om kunnen gaan. Het is vaak geen kwade wil, maar onwetendheid, maar dieren verdienen eigenlijk beter...
