Te lang niet bekappen

Zowel mijn hoefsmid als de arts in onze paardenkliniek zien geen andere oorzaak voor de lange tenen van mijn merrie dan hoefbevangenheid. Eerlijk gezegd ben ik daar niet zo zeker van.

Volgens mij worden de tenen op den duur vanzelf naar voren geschoven als de hoef te lang wordt, ofwel omdat de hielen te lang worden en het paard daarom meer op de tenen gaat leunen om het gewicht beter te verdelen, wat als de tenen langer worden vanzelf voor druk op de hoefwand van binnenuit zorgt, ofwel gewoon omdat ze als ze langer worden, de hoefwand bij de tenen naar voren verder groeit en vroeg of laat losscheurt van het hoefbeen.

Er gebeurt wel hetzelfde: de wand komt los van het hoefbeen, maar niet door hoefbevangenheid. In feite gewoon door verwaarlozing, ik kan het niet anders zeggen. Ik vind het erg verdrietig en voel me daar ook medeverantwoordelijk voor.

Het proces wordt ook in dit artikel helder beschreven.

Vandaag heb ik de straal weer behandeld met Betadinezalf en verder de steunsels iets afgevijld. Nog een klein stukje hiel linksvoor aan de binnenkant weggehaald, omdat deze hiel als enige nog wat langer is dan de andere drie. Linksachter aan de buitenkant bij de teen nog wat meer afgerond en rechtsachter de hele teen. Ik heb ook de voorhoeven weer rond bijgevijld aan de voorkant, tussen de lippen van het ijzer, dan is dat er maar vast af. Dit alles hebben we buiten gedaan terwijl ze los liep, met een flinke storm. Ik vind het een goed teken dat we ondanks die onrust om ons heen nog zo kunnen samenwerken, al mopperen we ook wel eens op elkaar :).

Linksvoor 7 januari 2015

Toen we nog even binnen stonden om wat hooi te eten, kon ik op de vlakke grond de voorhoeven even goed bekijken. Wat me opviel is dat de hoefwand vooral aan de zijkanten van de hoef bij de kroonrand omhoog steekt. De zijkanten (en hakken) zijn vooral heel erg lang. Aan de voorkant steekt de hoefwand niet zo omhoog bij de kroonrand.

Op de foto's hiernaast kun je een knik zien in de kroonrand op dat punt. Verderop zit nog een knik, waar de hiel begint. Dit is trouwens beter te voelen, dan te zien. Op de zijkant steekt er een redelijk scherpe rand bij de kroonrand omhoog.

Er is eigenlijk zo veel mis met de voorvoeten, dat ik bijna niet begrijp dat mijn merrie gewoon nog loopt. Dat wil zeggen, ik weet niet of het gewoon is, omdat ik niet weet hoe ze loopt met gezonde voeten. Na alles wat ik de afgelopen weken heb gelezen en bekeken over hoeven, kan ik er eigenlijk niet om heen: ze moet hier gewoon (veel?) pijn aan hebben. Niet alleen in de voeten, maar ook de spieren en pezen in de benen en misschien zelfs in de schouders, hals en rug. De ijzers helpen op een bepaalde manier wel gedeeltelijk, maar maken het op andere vlakken weer erger.

Linksvoor 11 december 2014

Ik begin wel steeds beter haar gedrag te begrijpen en ook de moeite die het moet kosten om langere tijd de achtervoeten op te tillen, waarbij er meer gewicht op de voorvoeten komt. Ik mag blij zijn dat ze die toch nog aan me geeft, al is het maar voor een paar seconden.

Ik hoop dat ze de eerste dagen zonder ijzers op haar benen kan blijven staan, zodat we daarna haar samen geleidelijk, maar toch zo snel als mogelijk beter op de voeten krijgen.

Eindigen met positief nieuws: achter loopt ze soepel en ruim en als ik me niet vergis ook rechter! Ze klost lekker door, ook op harde ondergrond. In ieder geval is daar al veel verbetering te zien gelukkig. Dat kunnen we zeker gebruiken de komende tijd!