maandag 5 januari 2015

'Wilde hoeven zijn niet gezond'

Vrij recent (in 2011 en 2013) is er redelijk uitgebreid onderzoek gedaan naar de gezondheid de hoeven van paarden die in het wild leven. Doel van het onderzoek was om erachter te komen of de wilde hoef wel echt zo'n goed voorbeeld is om gedomesticeerde paarden naar te bekappen.

Een paar conclusies:

After recording the characteristics of these horses' feet, Hampson then aimed to determine if their foot types could change. He caught 12 horses (six from rocky terrain and six from sandy), radiographed and photographed their feet, and then swapped their environments. He tracked the rocky environment horses via GPS for six months (800 km traveled) in a sandy environment and the sandy environment horses for four months (1,016 km traveled) in the rocky environment. What he discovered was that foot type does depend on environment (e.g., substrate hardness and distance traveled), as both groups of horses' feet changed completely during this time period to match the new host environments.

Hampson also discovered a high incidence of laminitis in four study areas around Australia. Of the euthanized horses he radiographed:
  • 67% of 15 rocky terrain horses were laminitic;
  • 40% of 15 sandy desert horses were laminitic;
  • 93% of 15 prime grazing terrain horses were laminitic;
  • 40% of 56 Kaimanawa region (New Zealand) horses were laminitic.
In the sandy desert and prime grazing areas where lush forage is prevalent after floods and fires, Hampson was not surprised to discover more laminitis cases that likely were pasture-induced. In the rocky area, where horses had more stable diets and traveled long distances, the high laminitis rates were unexpected but were likely due to the horses' concussive environment, increased sole loading, and hard lifestyle from birth. He added that these horses did not appear "overly lame" and still traveled high distances. "It may be that the robust foot structure and the unique foot morphology of these horses is protective against mechanical trauma and the pain often associated with chronic laminitis in domesticated horses," he hypothesized.

Hampson ultimately concluded there is no one natural foot type in horses and, contrary to popular belief, feral horses are not exempt from developing laminitis. Also, "There is currently no clear evidence to support the use of the extreme feral horse foot as a model for equine foot care," he cautioned. Keeping in mind all horses are likely vulnerable to laminitis, Hampson proposed the following suggestions for horse owners:
  • Maintain appropriate diets;
  • Don't overtrim horses' feet;
  • Try to avoid excessive hard surfaces; and
  • Encourage animals to exercise more, such as by using feeding systems that require horses to move around or by housing horses in large paddocks.


Ik vond deze uitkomsten opvallend. Welke vorm voor een paardenhoef is nu 'goed' of 'slecht'? Dat hangt blijkbaar af van de omstandigheden en omgeving In ieder geval is het kennelijk niet persé zo dat wilde hoeven gezonde hoeven zijn.


De hoeven van min of meer wilde Dartmoor pony's in Engeland (rechts) zien er beslist niet uit als een wilde mustang hoef (links). De ondergrond waar ze op lopen is (nat) grasland, maar óók rotsachtig. De ene wilde hoef is de andere niet. 

Wat is een goede voet? Misschien wordt de geschiktheid van de vorm van een voet gedefinieerd door je doel met de voet. Als het doel is: overleven in zeer extreme omstandigheden, waarin je vele kilometers moet afleggen op zeer harde grond om bij je eten te komen, dan heb je aan de wilde mustang-hoef een goede. Hij dient het doel: overleven en eten. De chronische laminitis die ontstaat door het harde leven van de hoeven neem je voor lief om te kunnen overleven. 

Is je doel zoals bij veel gedomesticeerde paarden om comfortabel en pijnloos te leven en af en toe een ritje over gedeeltelijk verharde grond te maken, terwijl je verder in een zachte en vaak vochtige of natte weide staat en en voldoende eten in de buurt hebt, dan stelt dat heel andere eisen aan de hoef. Ze zien er dan misschien qua vorm meer uit als de Britse wilde pony's.

Extreme omstandigheden, extreme hoeven. De levensstijl is denk ik niet los te zien van de geschiktheid van de vorm van de hoef. Als een hoef oersterk en keihard is, maar wel chronisch ontstoken is het dan het goede voorbeeld qua vorm voor een paard waarvan de hoeven niet perse (of zelfs liever niet) keihard hoeven zijn, gezien zijn omgeving?

Blijkbaar vormt de hoef zich naar zijn individuele behoeften en zijn specifieke omgeving. Het bijhouden is dan misschien vooral wegvijlen wat dreigt een té grote onbalans te vormen in de hoef. Dit in plaats van de hoef te willen vormen naar een bepaald 'ideaal'-beeld, waarvan nog maar de vraag is of het wel echt ideaal is.

Voor een deel is het denk ik ook de niet helemaal realistische wens die wij als mens hebben, om een paard in de wei te houden en er vervolgens graag mee op verharde en grintwegen mee te willen rijden. Dat is ongeveer zoveel als verwachten dat je op teenslippers een berg kunt beklimmen.... Het schoeisel is niet (nog) afgestemd op het doel.

Food for thought... Wordt vervolgd...


Bijschrift foto's Dartmoor pony's:
I live in a wet area of England which is upland and has herds of feral Dartmoor ponies. Their feet are always the same. Long toes, wall always below the sole all round, concaved, thin walls, relatively high heels, flared and they trim by "wet weather" trimming ie they flare and break off. To some extent though although they are long and flared the feet seem to be self regulating in respect of growth. 

They have a variety of terrain which ranges from bog, mud, wet moorland, dry springy grassy moorland, tarmac roads, stone tracks. They have abundant natural feed. They look well but not fat. They do not seem to get laminitis although they could eat 24/7. They are sound.  
Labels: , , , ,