 |
| Linksvoor, 11 december 2014 |
Ik heb altijd getwijfeld of ze wel echt hoefbevangen is geweest. Ze was erg zwaar toen ik haar kreeg, dat is waar, maar ik heb haar nooit in de bekende stand zien staan waar hoefbevangen paarden in staan. Ze kan natuurlijk eerder hoefbevangen zijn geweest. Toch twijfel ik hieraan.
Ik kwam onlangs op internet een Engelse term tegen: mechanical founder. Het betekent zoveel als dat de scheiding tussen hoefbeen en hoefbeen niet is veroorzaakt door klassieke hoefbevangenheid, een ontsteking veroorzaakt door bijvoorbeeld teveel suikers en zetmeel, maar door iets fysieks van buitenaf. Dat kan zijn op verkeerd terrein te hard lopen, maar dat kan ook zijn dat een paard zo lang niet is bekapt dat de teen op den duur wel naar voren móet groeien en daarbij zoveel opwaartse druk ervaart vanaf de grond, dat de hoefwand op den duur loskomt van het hoefbeen. Of het dan ook ontstoken is durf ik niet met zekerheid te zeggen, het lijkt mij dat dat niet hoeft.
Al die tijd heb ik het gevoel gehad dat dit de oorzaak is van de stand van mijn merrie haar voeten en niet een hoefbevangenheid door voeding. Dat het vervolgens 'chronisch' is geworden, komt omdat ze chronisch niet kort genoeg bekapt wordt, waardoor de wand elke keer weer gescheiden wordt aan de bovenkant van het hoefbeen.
Als de hakken daarbij ook nog te lang worden gelaten, dan komt er nog meer gewicht op de voorkant van de hoef, wat de separatie alleen maar versterkt.
Laten we het maar positief bekijken: in dat geval is de oplossing helder en relatief makkelijk: de hoefwand kort blijven houden en aan de voorkant goed afronden.
