 |
| Dan Guerrera in het boek Nevzorov Haute Ecole Hoof Care Principles van Lydia Nevzorova |
Op dit moment haal ik haar hoeven elke dag leeg om de zalf te kunnen aanbrengen, maar goed, ze vullen zich ook wel weer.
Overigens impliceert deze tekst dat hoeven het beter doen op zachte grond dan op hard.
Je leest veel over de zogenaamd ideale mustang-hoef. Ik ben er niet helemaal zeker van dat dat inderdaad een ideale hoef is. Er is onderzoek gedaan dat aantoont dat veel paarden die op zeer harde ondergronden leven (zoals deze mustangs) toch wel problemen hebben in hun hoeven, met name laminitis (ontstekingen tussen hoefbeen en hoefwand). Zie: www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23356368 en www.wildhorseresearch.com
Zelf heb ik mij het oorspronkelijke paard altijd voorgesteld als een steppedier. Een vlakte met gras, soms droog, soms nat. Vast ook wel met hier en daar gesteente en rotsen, maar een paard eet natuurlijk wel vooral gras. Dus zal hij ook wel veel op grasland lopen, was mijn redenering.
Mijn eigen ervaring met onze Nederlandse zachte bodem en de hoeven van mijn merrie zijn dat deze bodem wel degelijk positief kan werken op de hoeven. Zacht zand schuurt de hoef van binnen en buiten glad (en schoon), modder in de hoeven staat niet stil, er zit beweging in waardoor het zich ook verschoond. Min of meer schone aarde (dus niet vervuild met al te veel mest en urine) is bovendien reinigend van zichzelf en beschermt tegen de verkeerde micro-organismen zoals slechte bacteriën en schimmels.
De paden die we hebben zijn niet hard, maar wel stevig, zandpaden zijn stevig aangelopen, wij hebben hier ook veel schelpenpaden. De hoeven zakken niet ver in deze ondergrond, bovendien is de hoefwerking béter als iets (zand, schelpen, bosgrond) de straal te opzichte van de hoefwand omhoog drukt. Een half-harde ondergrond doet dit beter dan een harde ondergrond.
Dat de wanden bij ons te weinig afslijten kan ik me wel voorstellen, maar andere delen van de hoef hebben denk ik wél voordeel bij een niet al te keiharde grond.
Zoals heel mooi in beeld is gebracht in deze video van de Swedish Hoof School, wordt hoefmechanisme gecreëerd door druk op de straal. Bij hoge hielen is er weinig kans op druk op de straal, dus weinig hoefmechanisme. Bij lage hielen op harde ondergrond, echter, is er OOK weinig hoefmechanisme. Pas wanneer de hoef ergens in wegzakt komt er extra druk op de straal. In dit geval is dat grof zand, te zien op 5:25 minuten. Ook als de straal wordt ondersteund met iets stevigs neemt de hoefwerking toe. Als hij echter 'los in de lucht' hangt omdat de grond erg hard is, zal de hoefwerking afnemen of zelfs uitblijven.
Overigens impliceert deze tekst dat hoeven het beter doen op zachte grond dan op hard.
Je leest veel over de zogenaamd ideale mustang-hoef. Ik ben er niet helemaal zeker van dat dat inderdaad een ideale hoef is. Er is onderzoek gedaan dat aantoont dat veel paarden die op zeer harde ondergronden leven (zoals deze mustangs) toch wel problemen hebben in hun hoeven, met name laminitis (ontstekingen tussen hoefbeen en hoefwand). Zie: www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23356368 en www.wildhorseresearch.com
Zelf heb ik mij het oorspronkelijke paard altijd voorgesteld als een steppedier. Een vlakte met gras, soms droog, soms nat. Vast ook wel met hier en daar gesteente en rotsen, maar een paard eet natuurlijk wel vooral gras. Dus zal hij ook wel veel op grasland lopen, was mijn redenering.
Mijn eigen ervaring met onze Nederlandse zachte bodem en de hoeven van mijn merrie zijn dat deze bodem wel degelijk positief kan werken op de hoeven. Zacht zand schuurt de hoef van binnen en buiten glad (en schoon), modder in de hoeven staat niet stil, er zit beweging in waardoor het zich ook verschoond. Min of meer schone aarde (dus niet vervuild met al te veel mest en urine) is bovendien reinigend van zichzelf en beschermt tegen de verkeerde micro-organismen zoals slechte bacteriën en schimmels.
De paden die we hebben zijn niet hard, maar wel stevig, zandpaden zijn stevig aangelopen, wij hebben hier ook veel schelpenpaden. De hoeven zakken niet ver in deze ondergrond, bovendien is de hoefwerking béter als iets (zand, schelpen, bosgrond) de straal te opzichte van de hoefwand omhoog drukt. Een half-harde ondergrond doet dit beter dan een harde ondergrond.
Dat de wanden bij ons te weinig afslijten kan ik me wel voorstellen, maar andere delen van de hoef hebben denk ik wél voordeel bij een niet al te keiharde grond.
Zoals heel mooi in beeld is gebracht in deze video van de Swedish Hoof School, wordt hoefmechanisme gecreëerd door druk op de straal. Bij hoge hielen is er weinig kans op druk op de straal, dus weinig hoefmechanisme. Bij lage hielen op harde ondergrond, echter, is er OOK weinig hoefmechanisme. Pas wanneer de hoef ergens in wegzakt komt er extra druk op de straal. In dit geval is dat grof zand, te zien op 5:25 minuten. Ook als de straal wordt ondersteund met iets stevigs neemt de hoefwerking toe. Als hij echter 'los in de lucht' hangt omdat de grond erg hard is, zal de hoefwerking afnemen of zelfs uitblijven.
